Sinds februari heeft het gezin Kleinjan zich gevestigd in Giessen: vader Mark, moeder Truida en hun kinderen Annorah (11), Jeftha (8) en Dorinthe (7). Ze hebben Maasdijk 10 gekocht en helemaal verbouwd, om hier hun gezinshuis BuitengewoonThuis te runnen.
Een gezinshuis is een gewoon gezin waarin pleegkinderen worden opgevangen die professionele zorg of extra begeleiding in hun opvoeding nodig hebben.
Als een kind niet meer thuis kan wonen is het van belang dat eerst gekeken wordt of het in het eigen (familie)netwerk kan worden opgenomen. Als dit niet mogelijk is, is een pleeggezin de eerstvolgende optie. Voor kinderen met complexere (gedrags)problematiek en/of gecompliceerde netwerken is deze vorm soms niet toereikend. Zij hebben professionele zorg en begeleiding nodig.
In het verleden kwamen deze kinderen dan op een leefgroep terecht. Voor deze kinderen kan een gezinshuis nu een uitkomst zijn. Hierin krijgen ze de kans om op te groeien in een gezinssituatie waarin fulltime een professionele opvoeder begeleiding biedt.
Verbouwing
Truida vertelt: “De afgelopen drie jaar zijn we als gezinshuis aangesloten geweest bij Enver in Rotterdam. Hier hebben we met hulp van een professioneel team om ons heen mogen groeien en kunnen we nu als zelfstandige gezinshuisouders nog meer onze eigen visie vormgeven op inhoud: langdurige zorg en ons christen zijn.”
Maar na 10 kinderen opgevangen te hebben in een Rotterdams huis dat te weinig ruimte had, wilde het echtpaar verder. “Huizen in de Randstad zijn onbetaalbaar en we konden niets vinden met een tuin. Toen we de eerste keer in Giessen kwamen kijken, zonder makelaar nog, werden we heel hartelijk ontvangen. Iemand met wie we zomaar een praatje maakten, nodigde ons zelfs spontaan uit op de koffie! Die ontvangst heeft zeker mee gespeeld. Bovendien hebben wij hier een unieke plek, met 3000 m2 grond.”
In februari kocht het stel Maasdijk 10, waar een enorme verbouwing nodig was. Mark: “Voorheen waren het twee woningen en een kantoor en één van de woningen stond al 18 jaar leeg. De boerderij die er sinds 1860 stond was toen al in bezit van de familie Elshout. In 1947 is deze vervangen door een nieuw pand. Hierin was de autogarage van Zwaluw reizen gevestigd. We hebben dit pand echt met risico gekocht, want er was tussen vloer en plafond een hoogteverschil van 20 cm, er was nooit gestuct… je weet niet wat je tegenkomt. Vanaf februari hebben we in een caravan achter het huis gewoond. Het gaf wel energie, ik zou zo’n project zo nog een keer doen.” “Maar we hadden nu natuurlijk een duidelijk doel: kinderen een plekje geven,”, vult Truida aan.
Het resultaat mag er zijn: een prachtige, ruime woning, met eigen plekjes voor iedereen.
Vier pleegkinderen
Truida en Mark besloten hun huis en hun hart open te stellen voor de plaatsing vanaf eind augustus van vier pleegkinderen in één keer, eventueel met de mogelijkheid meerdere kinderen uit één gezin te plaatsen. “Wij bieden kinderen die bij ons komen wonen graag een tweede Thuis, vandaar de naam BuitengewoonThuis.” Toen ze bij de betreffende instanties aangaven dat er vier kinderen welkom waren, kwamen er binnen een paar weken 22 aanmeldingen! “Dan ga je kijken wie er binnen je gezin passen. Je krijgt dossiers en soms kun je een kind observeren.”
BuitengewoonThuis vangt momenteel kinderen op in de leeftijd van 8 tot 13 jaar. “13 is wel de maximale leeftijd. Je hebt vaak te maken met een verstoorde hechting. Soms heeft een kind al in een pleeggezin gezeten en voelt het weggaan daar als afwijzing. Het is belangrijk voor hun ontwikkeling en identiteit dat ze voelen dat ze erbij horen, ook voor het aangaan van eigen relaties. Vanaf een jaar of 13 ga je meer je eigen weg. Kinderen die jonger zijn, zijn in praktisch opzicht afhankelijk van je. Dan ontwikkel je makkelijker verbinding door de praktijk. En daarop kunnen we voortborduren om hun zelfstandigheid te vergroten.”
Truida vertelt dat Mark en zij al spraken over het opvangen van kinderen, buiten eventuele biologische kinderen, vanaf het moment dat ze elkaar leerden kennen. “Gewoon vanuit een hart voor hen en om te delen van wat we zelf ontvangen. De eerste jaren van ons huwelijk vonden verschillende mensen een plekje in ons leven, soms door noodopvang, soms door een maaltijd en een andere keer door een periode bij ons te wonen. Toen onze eigen kinderen geboren werden, ging dit door, waarbij we steeds in het oog hielden dat er voldoende ruimte overbleef voor hen. Gelukkig zijn onze eigen kinderen heel flexibel. Een keer per maand komt een begeleider een paar dagen in huis, voor de opvang van de pleegkinderen. We kunnen de woning opsplitsen in twee delen. In die paar dagen sluiten we het af om te investeren in onze eigen kinderen.”
In Giessen moest zowel het huis als hun netwerk opnieuw opgebouwd worden. “Dat netwerk lukt gedeeltelijk, corona werkt tegen. Maar als mensen horen wat wij doen en ze hebben daar bewondering voor, dan zeg ik dat wij het niet als pittig ervaren. Het is een levensstijl!
Een gezinshuis is meer dan pleegzorg. “De meeste kinderen hebben een bepaalde problematiek en je weet niet wat een aanleiding kan zijn om een kind ineens te laten ontploffen. Wij zijn bijna een behandelsetting, inclusief gedragstherapeut. Het is ondernemen in de zorg. Je investeert 100% in de kinderen en krijgt 20% terug. Het is vooral zwaar doordat je te maken hebt met het netwerk van de kinderen, dat is een uitdaging op zich. Wij zijn er nú voor ze, maar hun ouders blijven nummer 1. Er moet contact zijn of worden opgebouwd. Als het niet veilig is, beperk je het tot een kort belletje. De kinderen hebben een bepaald netwerk, soms heel klein, soms gecompliceerd. Maar dat netwerk moet je zoveel mogelijk behouden. Je kunt een kind niet ineens uit de eigen omgeving wegrukken, los van eventuele familie. Wij houden contact met de mensen uit de omgeving van het kind en we stellen ons neutraal op. Maar we zijn er voor het kind.”
BuitengewoonThuis is een vrijgevestigd gezinshuis, wat betekent dat het niet onder een organisatie valt. “Wij worden betaald door de gemeente, maar moeten voldoen aan allerlei kwaliteitseisen waar jeugdinstellingen aan moeten voldoen. Zo moeten we bijvoorbeeld zorgen dat er geen messen binnen handbereik liggen en aan kunnen tonen hoe vaak het toilet schoongemaakt wordt. Dat zijn slechts een paar simpele voorbeelden; de gemeente wil alle risico’s afdekken. Maar het is een hele rompslomp die onnodig veel tijd kost”, aldus Truida.
“Wij zouden als gezinshuis de zorg voor de kinderen eigenlijk binnen 2 jaar moeten afschalen. Dan moet een kind bij voorkeur naar iemand uit het eigen netwerk of naar een pleeggezin. Maar soms breng je dan juist meer schade aan. Wij willen er voor de lange termijn zijn. Wij hebben een eigen visie en denken iets extra’s te kunnen betekenen, ook door onze christelijke identiteit. Je hebt meer eigen regie als je zelfstandig bent.”
Helpende handen gezocht
Het drukke gezin met in totaal zeven kinderen, met daarbij een flink huis met grote tuin vraagt best veel tijd. Mark en Truida hebben al twee vrijwilligers, maar zijn op zoek naar nog meer helpers, zowel betaalde als vrijwillige ondersteuning. “We zoeken iemand die MBO SKJ-geregistreerd is. Ook zijn er hier in de dorpen vast mensen die iets met een kind willen doen, een maatje, om eens een praatje mee te maken of een wandeling, om contact te hebben tijdens een verjaardag of om samen te gaan sporten. Een lieve opa en oma in de buurt zou natuurlijk ook fantastisch zijn. Wij kunnen niet alles zelf. En je gunt de kinderen het ook zo dat ze meer contacten op doen”, besluit het bevlogen echtpaar.